Blijven of vertrekken? Wat doe je als je manager je werkdruk niet serieus neemt
“Welke vacatures heb je en hoe weet ik dat ik jou kan vertrouwen?”, vraagt Wilco zodra ik mijn telefoon opneem. “Iedereen is al naar huis, behalve ik. Ik wil dit niet meer.” Het is donderdagavond, 20 uur. Ik leg Daar waar de rivierkreeften zingen aan de kant, ik doe mijn oortjes in en ik loop naar mijn werkkamer.
“Ik werk bij een maatschap reumatologie, als enige Verpleegkundig Specialist tussen 10 artsen”, zegt Wilco nog vóór ik op mijn bureaustoel zit. “De verpleegafdeling doe ik alleen, ik doe de intakes met nieuwe patiënten en als een patiënt sulfasalazine, corticosteroïden of JAK-remmers nodig heeft, dan schrijf ik die voor. Ik ben geen reumatoloog, maar zo functioneer ik wel. Zelfs mijn medisch manager zegt dat.”
Wilco is dol op zijn werk en hij voelt zich verantwoordelijk
Hij doet alles voor zijn patiënten, hij is op de hoogte van ontwikkelingen in zijn vakgebied en hij is loyaal naar zijn werkgever.
Hij werkt met een wachtlijst van 3 tot 5 maanden. Ervaren collega’s verhuizen, gaan met pensioen of nemen een sabbatical. Huisartsen en apothekers onderbreken zijn spreekuur met dringende vragen over patiënten en medicatie.
Steeds opnieuw spreekt Wilco met zijn manager over de werkdruk. Die belooft nieuwe basisartsen, schuift met taken en vergadert zich suf. Maar er verandert niks. Dus werkt Wilco nog harder. “Mijn vrouw is bang dat ik straks geen tijd heb voor onze dochter en onze eerste kleinzoon”, zegt hij. “Over 2 maanden verhuizen ze vanuit Taiwan naar Nederland.”
Daarom kijkt Wilco naar vacatures
We bespreken welke mogelijkheden er zijn:
- Een andere patiëntengroep, zoals ouderenzorg, huisartsenzorg en gehandicaptenzorg
- Een andere afdeling in zijn ziekenhuis, zoals dermatologie, orthopedie of geriatrie
- De afdeling reumatologie van een ander ziekenhuis
- Of lesgeven op de hbo-Verpleegkunde.
“Ja ja, allemaal mooi hoor”, zegt Wilco. ”Maar hoe zit het met m’n opgebouwde pensioen, hoe zijn de reiskosten en krijg ik hetzelfde salaris?”
Hij besluit eerst bij andere Verpleegkundig Specialisten op hun werkplek te kijken
Hij spreekt studiegenoten uit de eerstelijn, collega’s van Orthopedie en Geriatrie en Verpleegkundig Specialisten van de GGD en thuiszorg. Hoe werken artsen met VS samen, hoe is de taakverdeling en hoeft hij daar minder hard te werken?
Ik stel hem voor aan Ans, VS in de verpleeghuiszorg bij hem in de buurt. Ze praten over hun visie op de ouderenzorg, haar werktijden en de taakverdeling. Ans spreekt uit ervaring: “Het is nergens perfect, maar je kunt kiezen hoe je daarmee omgaat. Je bent welkom om een dagje mee te kijken, hoor.”
Locatiemanager Petra vindt Wilco een interessante kandidaat, vertelt ze als ik haar spreek. “Hij heeft veel kennis, hij houdt van samenwerken en hij kan samen met Ans de wet Zorg en Dwang oppakken. Denk je dat hij afscheid kan nemen van zijn werkgever?”
Daar twijfelt Wilco zelf ook aan
“Ik heb leuke gesprekken gehad”, zegt hij als hij me belt. “Maar ik kan toch niet zomaar weggaan? Dan wordt de wachtlijst nóg langer. Donderdag heb ik een gesprek met mijn manager, dat wacht ik nog even af.”
Zijn manager wil niet dat hij weggaat. Wat heeft hij nodig om te blijven? Elke 2 weken een vrije dag, besluit Wilco. En alleen nog VS-verantwoordelijkheden: geen complexe medische taken, want die horen bij de artsen.
Vier maanden later drinken Wilco en ik een kop koffie
Het heeft hem goed gedaan om andere Verpleegkundig Specialisten te spreken en om zich heen te kijken, vertelt hij. Maar of het hem ook echt iets heeft opgeleverd? “Ik maak de administratie nog even af”, knipoogt hij als we afscheid nemen. “En een snelle ronde over de afdeling kan ook nog wel.”
Wanneer kies jij voor jezelf?
Laten we een keer praten over jouw mogelijkheden.
Bel me maar, vrijblijvend: 0619033615.
Er kan meer dan je denkt.