Physician Assistant ouderengeneeskunde
Gastblog van Hester Gerritsen-van den Berg over wat een Physician Assistant ouderengeneeskunde in haar werk tegenkomt.
Fouten maken moet
Een woonbegeleider wenkt mij. Naast haar zit een jonge collega in tranen. Ze heeft een fout gemaakt met de medicatie voor meneer Egberts. Meneer heeft diabetes mellitus en is besmet met covid. Meneer voelt zich helemaal niet lekker, wil niet eten en drinken. Daarnaast is hij ook nog in de war. Om te voorkomen dat hij uit zou drogen, stopte ik de plasmedicatie. Als meneer niet wil eten, dan moet de medicatie voor de diabetes worden overgeslagen.
In tranen
De collega vertelt. In de ochtend was een andere collega ziek. De woonbegeleider was opgeroepen om extra te komen werken. Ze ging meteen aan de slag, zonder de rapportage te lezen. Later op de dag leest ze dat ze de medicatie had moeten overslaan. Tranen rollen over haar wangen, ze baalt. Ze is boos op zichzelf en schaamt zich. Ik laat haar haar verhaal vertellen. Ik leg een hand op haar schouder: “Ik snap dat je het heel graag goed wilt doen, dat is mooi”, troost ik haar. “Maar dit gaat je echt nog vaker overkomen.”
Ook ik maak fouten
Ik vertel haar over mijn fout. Ik had een dubbele dosering voorgeschreven van een rustgevend medicijn. De meneer die het betrof was eerder die dag heel onrustig, ondanks alle begeleiding en medicatie die hij kreeg. Door de hoge dosering sliep meneer tot ver in de ochtend. Mijn collega kijkt mij verbaasd aan: “Dus ik ben niet de enige die fouten maakt!”
Compassie voor mijn fouten
Bij het NAPA-Invest heb ik een inspirerende lezing bijgewoond: Fouten maken moet! Remko van der Drift van Instituut van Faalkunde vertelde over het nut van het maken van fouten. Als je de moed hebt om fouten te maken, durf je eerder uitdagingen aan te gaan. Bovendien leer je meer van je gemaakte fouten dan van iets dat goed gaat. Na deze lezing heb ik mij voorgenomen om iemand een compliment te geven als hij of zij iets niet goed heeft gedaan. Ook nam ik mij voor om compassie te hebben voor mijn eigen fouten. Een goed voornemen.
Zooitje
Natuurlijk lukt het lang niet altijd om positief te zijn. Ik mopper ook wel eens als de rapportage heel beperkt is, waardoor ik de werking van medicatie niet kan evalueren. Of mijn collega’s hebben de afspraken die we samen hebben gemaakt niet goed opgepakt. Toch ga ik ervan uit dat iedere zorgmedewerker het beste wil voor de bewoner of patiënt. Die collega is met goede bedoelingen aan haar dienst begonnen en werd afgeleid door een telefoontje, een alarmoproep of bewoner. Afleiding ligt steeds op de loer. Niemand stapt ‘s morgens uit bed met het idee “ik ga er vandaag eens een lekker zooitje van maken!”
Dit is een ervaring uit de dagelijkse praktijk van Hester Gerritsen- van den Berg.