Verpleegkundig Specialisten contact

Stalken of stoppen? Hoe Verpleegkundig Specialisten plotseling verdwijnen

Zal ik hem nog één keer bellen? Dat is dan de vierde keer. Het voelt een beetje als stalken. Ik mailde hem vorige week al over een functie als Verpleegkundig Specialist. Bij een huisartsenpraktijk bij hem in de buurt. Ik hoor niets meer van hem. Heel frustrerend.

Deze casus springt in mijn gedachten als Paula me een vraag stelt: “Wat is eigenlijk lastig in jouw werk, Diana? Wat is je grootste uitdaging, los van de krappe arbeidsmarkt?”

Paula is mijn business-orakel. We spreken elkaar regelmatig. Ze heeft een groot netwerk en een schat aan levenservaring, dus ik bel haar voor advies of gewoon om bij te praten. Die gesprekken zijn altijd waardevol: ze leveren nieuwe inzichten op, ze zorgen voor interessante contacten en ze laten me nadenken over hoe dingen gaan.

Ik beantwoord haar vraag: hier loop ik tegenaan in mijn werk

“Er komen gelijk meerdere dingen in me op”, zeg ik. “Een organisatie die niet zo’n goede naam heeft, bijvoorbeeld. Of een kennismaking waarvoor pas na 4 weken tijd is. Maar twee situaties springen er toch wel voor me uit: een te lage salarisschaal en kandidaten die ineens spoorloos verdwijnen.”

Eerst de salarisschaal

“Het is moeilijk om een Verpleegkundig Specialist te vinden als de beloning van de functie niet goed is. In de ouderenzorg is schaal 65 bijvoorbeeld nog geen standaard. Ik probeer de managers te overtuigen van het belang van de juiste waardering, maar ze geven aan gebonden te zijn aan regels. Of de raad van bestuur is nog niet zover. Schaal 65 maakt het werven gemakkelijker. En, nog belangrijker, het benadrukt de waardering van het werk door de organisatie.”

Dan de kandidaten die verdwijnen

“Verpleegkundig Specialisten of Physician Assistants nemen contact met me op. Met vragen over vacatures, over een organisatie of om mee te denken over de volgende stap. We mailen, we bellen of we ontmoeten elkaar persoonlijk. Het zijn altijd leuke gesprekken.”

“Ze vertellen over hun ambities en hun dromen, en waarom ze vanaf hun 15e in de zorg werken. Ze praten over samenwerkingen met collega’s, over kwaliteit van zorg en over de soms gekke ideeën van hun managers. Ze delen waar ze goed in zijn, dat ze verpleegkundigen coachen, en hoe ze energie krijgen van het contact met patiënten in de palliatieve fase.”

“Dan delen ze hun twijfels over het werk en de mogelijke volgende stap. Vaak gaat het om hetzelfde: ze zoeken meer werkgeluk. We brainstormen. Wat zijn de mogelijkheden bij hun huidige werkgever? Wat bij andere werkgevers? Ik probeer erachter te komen wat ze écht willen in hun werk.”

“Zijn ze toe aan een verandering, dan stel ik ze voor aan een van mijn opdrachtgevers. Hebben ze meer tijd nodig om na te denken? Dan praten we later bij en houd ik ze in gedachten voor vacatures. Maar als ik dan bel, laten sommige kandidaten ineens niets meer van zich horen. Níéts. Totale radiostilte.”

Paula stelt me nog een vraag: waarom laten ze niets meer van zich horen?

“Dat weet ik dus niet”, zeg ik. ”We hebben leuk contact, we vinden elkaar aardig en dan opeens is het contact weg. Ik krijg geen enkele reactie meer op telefoontjes, appjes, mails of via LinkedIn.”

“Ik denk dat ze het spannend vinden om te solliciteren. Misschien willen ze hun collega’s niet in de steek laten. Of wie weet kregen ze van hun manager een voorstel waar ze geen ‘nee’ tegen konden zeggen. En weet je? Ik snap dat.”

“Maar wat doe je dan?”, wil Paula nog weten

“Ik heb weleens een kaartje naar een kandidaat gestuurd, omdat ik bezorgd was. Beetje naïef vind ik nu. Dus doe ik eigenlijk niks meer. Ik bel, app en mail nog een keer extra, maar daarna houdt het op.”

“Maar ik vraag me wel af of ik iets gemist heb, of dat ik iets verkeerd heb gedaan. Het blijft toch knagen. Het zou fijn zijn als ze gewoon zeggen: ‘Sorry, ik wil niet.’ Klaar. Ik ga niemand dwingen om over te stappen als het niet goed voelt. Daar ben ik stellig in.”

“En”, reageert Paula lachend. “Dan hoef je je ook geen stalker te voelen.”

En jij?

Laten we een keer praten over jouw mogelijkheden.
Bel me maar, vrijblijvend 0619033615.
Ik bel je altijd terug. Jij mij ook?

No Thoughts on Hoe Verpleegkundig Specialisten plotseling verdwijnen

Laat een reactie achter