Waarom de Verstandelijk Gehandicaptenzorg zo gek niet is - zelfs zonder 11 jaar ervaring?
Maar ze heeft helemaal geen ervaring in de Gehandicaptenzorg
En bij dit werk hoort gedragsproblematiek. “Past een VS GGZ dan niet beter?”, vraagt ze. “En als ik wel kan overstappen, hoe zit het dan met inwerken en bijscholing?”
Ik beantwoord Iris haar vragen zo goed mogelijk. “De VG verdeelt de medische zorg in generalistische basiszorg en specialistische zorg”, vertel ik. “De basiszorg zoals chronische en preventieve zorg, alledaagse klachten en medicatie updaten ken je. De specialistische zorg zoals gedragsproblematiek, epilepsie en bijzondere syndromen kun je leren.”
“Maar je hoeft niet per se alles te weten. Er is altijd back-up voor je: je werkt samen met huisartsen, VG-artsen en gedragswetenschappers. In het begin loop je met hen mee. Daarna bereid je casussen voor, verzorg je de consulten en stukje bij beetje leer je. Tot je zelfstandig werkt. Dan besluiten jullie samen welke zorg je gaat doen.”
Ook cliënten in de Gehandicaptenzorg worden steeds ouder, zeg ik
“Dus je ervaring in de ouderenzorg en huisartsenzorg komt goed van pas.”
Iris knikt. “Maar ik ben altijd voor een baan gevraagd. Of ik ging mee met een fusie. Hoe werkt solliciteren?”
Ik stel voor dat ze gaat koffiedrinken met Piet, de manager van een van de organisaties in mijn portefeuille. “Gewoon een luchtig praatje”, zeg ik.
Koffiedrinken en wat kletsen over werk? Dat lukt wel
Een week later ontmoet ze Piet. arts VG Sandra sluit aan. Ze voelt gelijk een klik. “Waarom loop je geen dag met me mee?”, vraagt Sandra. “Dan kun je zien hoe het hier gaat en maken we er met de cliënten een leuke dag van.”
En inderdaad: Iris heeft een leuke dag. Ze ontmoet cliënten met hun bezorgde moeders, ze spreekt behandelaren over de verhoging van epileptica en ze lacht over een grappig voorval met een cliënt en zijn fiets. Een Verpleegkundig Specialist vertelt over zijn dagelijkse taken en de invulling van de werkweek.
Iris ontdekt dat ze al meer weet dan ze dacht.
Ze is enthousiast. Ook over de arbeidsvoorwaarden en het financieel voorstel dat ze de volgende dag in haar mailbox vindt.
Toch besluit ze niet van baan te wisselen
Ze durft niet.
Maar het blijft kriebelen
Dan belt manager Piet haar onverwacht. Hij wil haar graag in dienst. Hij nodigt haar uit om twee maanden lang elke week een dagdeel mee te lopen. “Dan zie je welke zorg onze cliënten nodig hebben en wat je rol is”, zegt hij. “Ook ervaar je dan hoe het echt is om bij ons te werken.”
Iris zegt direct ja.
Elke woensdagmorgen doet ze het spreekuur met de arts VG. Ze ontmoet mensen met een licht verstandelijke beperking tot mensen met een zeer ernstig verstandelijke beperking. Ze puzzelt om uit te vinden wat er aan de hand is, als iemand het niet zelf kan aangeven. Soms is dat een huis-, tuin- en keukenklacht zoals obstipatie of verstopte oren.
In combinatie met neurologie, psychiatrie of revalidatie is het een ander verhaal. Dan zoekt ze samen met de gedragsdeskundige, de ergotherapeut of de arts VG naar de beste oplossing voor een cliënt. Voor iedereen kan ze de tijd nemen.
Na drie ochtenden meelopen, durft ze wél over te stappen
En jij?
Laten we een keer praten over jouw mogelijkheden.
Bel me maar, vrijblijvend: 0619033615.
Er kan meer dan je denkt
Home / blog / Waarom de Verstandelijk Gehandicaptenzorg zo gek niet is – zelfs zonder 11 jaar ervaring?